Coming Out

Een bijzonder gesprek

Van Zaandijk naar Amsterdam Centraal is maar een kwartiertje met de trein. Langzaam loop ik richting de uitgang. Terwijl ik in het middenpad loop wil er een meisje invoegen die net opgestaan is vanaf haar zitplaats.

‘Ga maar voor’ zeg ik.

Het meisje kijkt mij aan en voor een moment vermoed ik dat er echt contact is tussen ons.

‘Nee, ga jij maar voor’ glimlacht ze vriendelijk. Ik blijf vastbesloten staan. Het meisje knikt vriendelijk en loopt voor mij uit het middenpad in.

Nog een ruime veertig seconden staan we bij de gesloten deuren voor het perron.

‘Dank je’ zegt ze. Nu ik beter kijk zie ik dat het een knap meisje is en voor een fractie van een seconde, zo snel als gedachten zijn, denk ik nog dat als ik hetero zou zijn ik op zo’n meisje zou vallen.

‘Zo zou de wereld met elkaar om moeten gaan.’ zeg ik.

‘Ja, dat zou dingen een stuk eenvoudiger maken.’ zegt zij.

‘Wel jammer dat je mij voorliet’ voegt ze er met een ondeugende blik aan toe.

‘Oh ja, ik laat jou natuurlijk voor omdat je een vrouw bent’ zeg ik, me bewust van enige onhandigheid.

‘Of omdat je denkt dat ik een vrouw ben.’ Is haar scherpe antwoord.

‘Alles kan tegenwoordig’ zeg ik nog…

Terwijl onze blikken diep blijven kruisen zegt ze nog één keer ‘Bedankt’ en clichématig verdwijnt ze in de drukte op het perron.

Andere tijden

Ontroerd loop ik naar de trap. Ik heb nog vijftien te krappe minuten om naar het restaurant op het Rembrandtplein te lopen waar ik heb afgesproken met twee bijzondere mensen. In mijn haastige tred knallen de gedachten door mijn hoofd.

Feit is namelijk dat ik waarschijnlijk twintig en misschien wel tien of vijf jaar geleden dit gesprek niet zo had kunnen voeren. Als in de kast zittende homo heb ik me meer dan 20 jaar geleden in mijn jonge jaren zo onhandig en afgescheiden gevoelt. Ik ben de zoon van een alcoholist die pas na 55 jaar uit de kast kwam maar zijn ‘echte ik’ nooit heeft geleefd. Different times.

The times, they are changing

Maar het tij is gekeerd. Een lieve vriend van mij vertolkt in Carré een prachtig lied over zijn strijd met HIV. Het zoontje van een vriend van mij draagt de ene dag een ‘Elsa’ prinsessenjurk en de volgende dag is hij Spiderman met bijbehorend pak. Nikkie Tutorials oogst alleen maar liefde en tientallen miljoenen views met haar coming out en zit bij Ellen Degeneres, de queen of coming out, haar verhaal te doen voor de hele wereld.

Durf jij ‘uit de kast’ te komen?

Ok. Ik ben ‘uit de kast’. Maar er is nog zoveel waar ik eerlijker en opener over kan zijn. Je hoeft niet persé transgender of homo te zijn om datgene te delen waar je je misschien diep voor schaamt. De tijd is gekomen. Meer dan ooit. Om een ‘coming out’ te ‘doen’ over alles in onszelf waarvan we denken dat het niet het daglicht kan verdragen. Thuis én op de werkvloer. Er zijn honderdduizend scenario’s mogelijk: Schaam jij je voor het feit dat je kind autistisch is? Schaam jij je omdat je een opdracht totaal verknald hebt en niemand dat te weten mag komen? wil je eigenlijk scheiden maar vertel je het je partner niet of voel je stiekem van binnen een diepe faalangst aan een vergadertafel vol ‘urgente’ agendapunten?

De wereld laat zien dat het tijd is.

Dat het natuurlijk is om nog eerlijker te zijn over dat wat er echt is.

Het schijnt op te luchten.

Let’s come out.