Hoe je, zelfs als je ‘verliest’, een winnaar kunt zijn.

‘Je had hier met hangende schoudertjes de studio in kunnen lopen, maar je straalt!’

Astrid Joosten doet een heldere observatie als een nog na zwetende Jeangu Macrooy op live televisie plaats neemt bij ‘Op 1’.

Een uurtje daarvoor denderde de boodschap van Jeangu de huiskamer in van ongeveer 200 miljoen Eurovisie Songfestival-kijkers.  

‘Yo no man broko mi’

Een Surinaams gezegde in het Sranantongo, de taal die in de zeventiende eeuw onder slaven ontstond en die na afschaffing van de slavernij verboden werd. Vrij te vertalen als ‘Je kunt denken dat ik klein en minderwaardig ben, maar ik ben niet kapot te krijgen.’

‘Het lied is een ode voor iedereen die voor zichzelf opkomt en de kracht van zijn authenticiteit durft te vieren.’ zei Macrooy eerder in een interview.

Hij werd 23ste van de 26 deelnemers. Een verliezer zou je kunnen denken. Maar niks is minder waar.

Hoe kan het dat hij zich ondanks een teleurstellend resultaat allesbehalve een verliezer voelt?

Aan het einde van het interview geeft hij hierop het bevrijdende antwoord:

‘Ik heb mijn verhaal kunnen vertellen.’

Jeangu zong, danste én vertelde namelijk niet zomaar een cliché Eurovisie-boodschap. Hij durfde zijn eigen verhaal te vertellen. Jeangu die pas zeven jaar geleden van Suriname richting Nederland vertrok om zijn dromen waar te kunnen maken. Een jongen die niet vergeten is waar hij vandaan komt. Een jongen die zijn roots eert, weet waar hij voor staat en wie hem voorgingen.

Met zijn antwoord slaat Jeangu de spijker op zijn kop.

Een inspirerende reminder voor iedereen die twijfelt of zijn of haar verhaal wel een podium verdient.

Wees trots op het verhaal dat jij te vertellen hebt.

Dan kun je niet verliezen. Niet echt.